We zitten inmiddels in Hong Kong in ons hotel Jen, en is het voor de verdiepingen 17 t/m 27 gratis “Happy Hour”, wat een bof dat wij daar bij horen! Aan het tafeltje naast ons zitten 2 Oost Europeanen/Russen die niet helemaal helder meer zijn en ik moet zeggen onze laptop wil ook niet stil blijven staan, maar de Prosecco smaakt heerlijk na een dag Hong Kong.

Dit is even de vooruitblik op het volgende verslag, nu eerst nog even onze laatste dagen op Bali.

Op donderdag 17 juni zijn we met een supersnel bootje naar Lembongan gevaren, een klein eilandje voor de oostkust van Bali, zowel bij het in als het uitstappen moesten we door het water. Bij het uitstappen hadden we pech, want er was behoorlijk wat golfslag en dus waren we nat tot aan onze onderbroek. Dit was echter nog niet het eind van het avontuur. Na aankomst op Lembongan moesten we een half uur wachten tot onze taxi kwam, in dit geval een gammele pick-up truck met 2 losse bankjes achterin. Over zeer smalle en steile paadjes werden we vervoerd naar ons hotel, Tanis Villas op Mushroom Beach. De chauffeur stopte bij het strand en van daaruit moesten we onze bagage verder dragen, over het strand en door de branding, aangezien dit voor ons de enige manier was om bij het hotel te komen en het vloed was.

Aangekomen op de kamer, bleek dat we tegen de keuken van een ander resort aanzaten en erg veel geluidsoverlast hadden, maar nadat Frans naar de receptie was gegaan, en vriendelijk om een andere kamer vroeg, kregen we deze gelijk. Onze “villa” had, net zoals in Sanur, een open badkamer, alleen was deze echt open, dus hoopten we geen regen te krijgen. Achter onze badkamermuur stond een bananenboom, maar we hadden pech, want de bananen, die over de muur hingen, waren nog niet rijp.

De volgende dag was het dan eindelijk tijd voor onze duik bij Manta Point, we hadden deze inmiddels een week uitgesteld vanwege de oorontsteking van Frans, maar vandaag ging het dan eindelijk gebeuren. Samen met Comman, onze divemaster/gids en Martina, een Duitse, die al 130 duiken op haar naam heeft staan, voeren we naar Manta Point over een behoorlijke onstuimige zee. We hadden tijdens deze duik zeer veel geluk, we zagen 2 manta’s in de verte en 4 van dichtbij. Een dook er zelfs ineens naast me op en bleef me een tijdje aanstaren voor hij er weer vandoor ging. Een geweldige duik met 1 minpuntje: onze divemaster, ging niet op tijd naar boven, wat tot gevolg had dat ik bijna geen lucht meer had en gebruik moest maken van zijn reservelucht. Hadden we deze duik al wat last van de stroming, tijdens onze tweede duik bij Crystal Bay werd dit nog veel erger. We zwommen tegen de stroming in, soms zo sterk dat ik niet vooruitkwam en we ons vast moesten houden aan het koraal om niet af te drijven. Wederom reageerde onze divemaster niet adequaat genoeg, nu kwam Frans bijna zonder lucht te zitten, en had hij de reservelucht van hem nodig. Het waren geweldige duiken en we hebben er zeker geen onveilig gevoel aan overgehouden, maar besloten toch om de volgende duiken bij een andere duikschool te boeken.

De volgende dag was het tijd om het rustig aan te doen. Na een lekker ontbijt, vonden we dat het tijd was om naar Junggutbatu te gaan. Volgens de receptie was dit goed te lopen, maar op het strand kwamen we een watertaxi tegen en dus hebben we ons de heenweg laten brengen. Junggutbatu is de hoofdplaats van het eiland, hier komen de boten aan en zitten ook de meeste hotels en restaurantjes. Na hier wat rondgelopen en heerlijk geluncht te hebben, was het tijd om terug te lopen, langs de diverse baaitjes, over resorts, bij mensen door de achtertuin, langs gevaarlijk grommende honden en diverse kleine vuilstortplaatsen, tot we een poort door liepen en we weer op Mushroom Beach aankwamen.

Die avond was het weer tijd om een tv op te zoeken voor de wedstrijd van Nederland tegen Japan. Dit keer geen bar aangekleed in oranje, maar een bar/café in de buurt van ons hotel, op het strand, waar we de enige Nederlanders waren en ook de enigen die voor Nederland waren, het personeel was namelijk voor Japan en verder keek er daar niemand naar de wedstrijd. Het eindresultaat van deze wedstrijd moge duidelijk zijn!

Zondag 20 juni was het tijd voor de laatste 2 duiken van onze wereldreis. Deze dag hadden we 2 duiken onder begeleiding van Gede, onze divemaster. De eerste duik was bij SD Point, een driftduik (met de sterke stroming meezwemmen), deze duik kostte ons zoveel energie, dat na 28 minuten de lucht zover op was dat de duik beëindigd moest worden. We kwamen boven en doordat we zover door de stroming waren meegenomen, duurde het 10 minuten voor de boot ons op kwam halen (ondertussen dobberden wij gewoonweg verder langs de zeewierkwekerijen). De tweede duik was weer een driftduik en werd uitgevoerd bij Mangrove Point. Deze keer hielden we het 5 minuten langer vol, maar toen was het dan ook definitief over, de laatste duik van onze reis.

De volgende dag werden we weer opgehaald bij ons hotel. Dit keer hoefden we niet met onze bagage door het water, omdat het eb was. Aangekomen in Junggutbatu hadden we nog even tijd voor onze boot vertrok. Met een heerlijke verse bananenjuice, bij “Bungalow 7”, namen we afscheid van Lembongan en 4 heerlijke dagen.

Terug op Bali werden we met een shuttlebus naar het vliegveld gebracht waar we op onze vlucht naar Hong Kong wachtten. We hadden nog ruim 4 uur de tijd, dus mooi de gelegenheid om o.a. de mail te bekijken, die we 4 dagen niet hadden kunnen checken en te shoppen op het vliegveld.