Na een relatief korte vlucht zijn we op maandag 26 april aangekomen in Sydney, van hieruit vlogen we door naar Cairns. Vanuit het vliegtuig ziet Sydney er enorm groen en waterrijk uit.

We hadden verwacht dat Sydney een modern en luxe vliegveld was, maar om van de internationale hal naar de nationale hal te komen moesten we in een ruimte wachten tot de bus kwam en werden vervolgens met de bus over het vliegveld vervoerd, waarbij de bus moest stoppen voor overstekende vliegtuigen.

In Cairns was het de bedoeling dat we het Great Barrier Reef zouden bezoeken. Helaas had het regenseizoen nog niet in de gaten dat het al voorbij was, en hadden we last van slechter weer dan we verwacht hadden. Het Reef hebben we dus even overgeslagen.

Wel hebben we met de Skyrail het regenwoud bezocht. Je gaat dan met een gondel over het regenwoud, waarbij je de bomen net niet raakt. In het regenwoud maak je 3 stops, waarbij je o.a. een waterval bezoekt en een dorpje.

In Cairns hebben we bij Greyhound een buspas gekocht voor het traject tot Sydney. Je hebt dan 45 dagen de tijd om naar Sydney (ruim 3.000 km) te reizen.

Vanuit Cairns zijn we via Townsville naar Airlie Beach gereden waar we het Great Barrier Reef eindelijk hebben bezocht. Met de ‘Seaflight’ zijn we naar het Knuckle Reef gevaren (zo’n 120 km van de kust af) en hebben er 2 duiken gemaakt.

Na de 2^e duik hadden wij helaas geen tijd om goed na te genieten op het zonnedek, want het begon flink te stormen en de bemanning wilde zo snel mogelijk terug varen naar Airlie Beach: binnen 10 minuten waren wij weer aangekleed en wel benedendeks en, nadat alle hoofden waren geteld (dit door diverse bemanningsleden), vertrok de snelle catamaran richting het vaste land. Voor zover wij nu weten, heeft de organisatie niemand per ongeluk achter gelaten op het rif!!

Vervolgens zijn we via Rockhampton naar Hervey Bay gereden. In Rockhampton sliepen we bij het hostel in een cabin dat in 2000 gebruikt is voor het huisvesten van de atleten van de Olympische Spelen. Wij zijn natuurlijk erg benieuwd wie er in onze cabin hebben geslapen: misschien wel Inge de Bruin of Pieter van den Hoogenband?

Aangekomen in Hervey Bay hadden wij als toerist de mogelijkheid om het volgende te doen: relaxen op het strand, walvissen spotten of het grootste zandeiland ter wereld ‘Fraser Island’ bezoeken. Aangezien ‘relaxen’ niet in ons woordenboek voorkomt en de walvissen nog onderweg zijn, was de keuze snel gemaakt!

Fraser Island is wederom door kapitein Cook ontdekt (het wordt bijna saai), hij dacht dat het een schiereiland was en noemde het daarom “Great Sandy Peninsula”. Nadat men had ontdekt dat het een eiland was, werd de naam veranderd in “Great Sandy Island”. Het eiland kreeg pas de naam “Fraser Island” nadat kapitein Fraser met zijn vrouw en bemanning schipbreuk leden in de 18^e eeuw, vast kwamen te zitten op het eiland en door de Aboriginals zijn gedood (met uitzondering van mevrouw Eliza Fraser, die is jaren later door paard en wagen in Melbourne overreden).

Tijdens onze toer met een 4WD- bus op Fraser Island, op Bevrijdingsdag, hebben wij, met nog 44 toeristen, o.a. rondgescheurd op “75- Miles Beach”, de “Pinnacles” bezocht (leken erg veel op de Pancake Rocks in Nieuw-Zeeland), gezwommen in “Lake McKenzie”, gewandeld in een snel stromend beekje “Eli Creek” (vernoemd naar Eliza Fraser) en geprobeerd het wrak “Maheno” weer vlot te trekken, aangezien het hier al meer dan 70 jaar ligt. De lekkere lunch zouden wij bijna vergeten zijn!

Voorlopig zijn we nog niet weg uit Australië, wat we nog meer zien en meemaken kun je lezen in ons volgende verhaal. Tot dan!