Na onze belevenissen in Antarctica lijkt alles in het niet te vallen. We hebben dan ook veel moeite om weer met beide benen op de grond te komen en weer te leven in het nu. Toch blijven wij van alles meemaken, wat jullie mogelijk ook interessant vinden en waar we jullie dan ook graag deelgenoot van willen maken.

In Ushuaia moesten we noodgedwongen afscheid nemen van Gaby en Frank, omdat onze reisplannen niet matchen. We hebben afgesproken elkaar in de kerstvakantie te zien, omdat zij tot de kerstvakantie reizen.

Woensdagochtend na te hebben uitgecheckt, zijn we in een taxi gestapt naar het vliegveld. Ik , Monique, had het idee dat de bestuurder familie is van Michael Schumacher, gezien zijn manier van rijden. Gelukkig bereikten we mede hierdoor ruim op tijd het vliegveld, we waren de eerste in de incheckrij voor onze vlucht ‘Ushuaia - Buenos Aires’.

Aan het einde van onze Antarcticacruise ontvingen wij via de kapitein een mail dat onze vervolgvlucht ‘Buenos Aires - Santiago’ was geannuleerd en we op een vroegere vlucht waren gezet. Om te zorgen dat we deze vlucht, die vertrok vanaf het internationale vliegveld aan de andere kant van de stad, zouden halen werd er door ons reisbureau uit Nederland een privétransfer geregeld met een privégids.

Frans maakte zich vanaf dat moment zorgen of we wel op tijd zouden zijn in Buenos Aires voor onze vervolgvlucht, omdat het weer in Ushuaia binnen een paar minuten totaal kan omslaan en de overstaptijd vrij krap was. Verder vroeg hij zich geregeld af of de vlucht naar Santiago wel door zou gaan vanwege de (nieuwe) aardbevingen in Chili. Kunnen jullie het allemaal nog volgen?

In Ushuaia vertrok het vliegtuig met een kleine vertraging en liep deze zelfs nog in voor we aankwamen in Buenos Aires, daar stond onze privegids Victoria netjes op ons te wachten met een luxe auto met chauffeur. Het enige dat wij hoefden te doen, was achterin plaatsnemen en relaxen. Ruim op tijd kwamen we dan ook aan op het internationale vliegveld van Buenos Aires en ook hier waren we zo ingecheckt waarna we bij Mc Donalds op het terras in de lounge hoek plaats namen en ik eindelijk toe kwam aan de sms’jes die net binnen waren gekomen en de mc nuggets (had Frans al weken geleden beloofd). Het bleek dat mijn ouders hadden ge-sms’t dat er weer een aardbeving was geweest in Chili en graag wilden weten hoe het met ons was. Gauw een sms’je terug gestuurd, dat we nu nog veilig waren en straks in het aardbevingsgebied erg voorzichtig zouden zijn. We waren dan ook gespannen of door de nieuwe aardbeving onze vlucht uiteindelijk niet zou worden geannuleerd. Wij hadden geluk, andere vluchten naar Santiago werden geannuleerd maar niet de onze.

Om 9 uur ’s avonds kwamen we aan in Santiago. We mochten niet gelijk van boord, want eerst moest de bagage uitgeladen worden, vervolgens mochten de transitpassagiers van boord en tot slot mochten wij er ook uit. Via een door pionnen en personeel afgezette weg, werden wij naar onze bagage geleid, die op een apart stuk buiten was neergezet. Door de recente aardbevingen is de terminal dusdanig beschadigd dat die momenteel niet gebruikt kan worden en alles nu buiten plaats moet vinden. Na onze bagage gepakt te hebben, moesten we een tent in, waar de douaneformaliteiten plaatsvonden.

Eenmaal weer buiten was het even zoeken hoe we bij ons hotel, dat tegenover de terminal ligt, te komen. De taxichauffeurs, op zoek naar werk, waren niet echt hulpvaardig en vertelden ons dat het hotel gesloten was. Gelukkig geloofden we dit niet en zagen we al snel borden, waarop stond dat het hotel gewoon open was. In het hotel waren we snel ingecheckt, waarna we naar onze kamer konden. Op weg hier naar toe zagen we dat het hotel ook niet gespaard was door de aardbevingen. De lift werkte niet en van de muren was veel pleisterwerk naar beneden gekomen.

Om half 6 ’s morgens merkten we dat ze inmiddels met herstelwerkzaamheden waren begonnen, er werd flink gehamerd en gewerkt met een drilboor. Een telefoontje naar de receptie verduidelijkte dat het inderdaad in het hotel was, maar ze zouden doorgeven dat ze ergens anders moesten gaan werken. Er veranderde weinig, dus weer een telefoontje naar de receptie en om half 7 werd het rustig. Om kwart over 7 ging voor ons de wekker, dit voor onze volgende vlucht ‘Santiago – Paaseiland’. Weinig nachtrust dus, wel een korting op de prijs, omdat we aangaven hier niet echt blij mee te zijn, hoewel we begrijpen dat er gewerkt moet worden, maar om half 6???

Het vertrek vanuit Santiago vond, net als de aankomst, weer plaats in grote tenten op het parkeerterrein: ook nu waren alle formaliteiten prima georganiseerd, het enige wat we in deze tenten niet hebben kunnen vinden waren de taxfreeshops!!! Zelfs de gate was in een tent, van waaruit, we onder escorte naar het vliegtuig liepen. Het vliegtuig was nieuw en van alle gemakken voorzien, zodat we op ons eigen schermpje allerlei spelletjes konden spelen of films konden kijken. Ik heb ervoor gekozen om mijn gemiste slaap in te halen.

Aan boord verbaasden we ons over de mensen die bij de nooduitgang, lees ‘lange benenplaats’, waren geplaatst. Ons is altijd verteld dat dit geen kinderen en oudere mensen die slecht ter been zijn mogen zijn. Wel, er zat nu een oudere dame, die niet zo mobiel meer was en vlak voor het opstijgen werd er een jong gezin met baby geplaatst, zodat ze met z’n drieën bij elkaar konden zitten. Gelukkig had Frans de oplossing voor het probleem: indien nodig zou hij “oma” opzij duwen, de nooddeur naar buiten gooien en “oma” daar achteraan, zodat daarna het vliegtuig kon worden ontruimd (voor de baby had hij nog geen oplossing paraat!).

Na het opstijgen hebben we opgelucht adem gehaald, omdat we zonder problemen het aardbevingsgebied door waren gekomen en naar ons idee, nu weer veilig waren. Wel zijn we vol bewondering hoe de Chilenen alles hebben aangepakt om hun vliegveld weer operationeel te krijgen.

Om ongeveer 13.00 uur plaatselijke tijd (6 uur tijdsverschil met Nederland) landden we onder een strakblauwe lucht met 26 graden op Paaseiland, na een zeer relaxte en comfortabele vlucht. Wat we daar allemaal uitspoken kunnen jullie in een volgend verslag lezen.

De reis van Ushuaia naar Paaseiland vonden we onder deze omstandigheden zo bijzonder dat we daar een apart verhaal aan wilden besteden, we hopen dat jullie het met ons eens zijn.