Wauw, wauw en nog eens wauw, dit is de enige beschrijving die ik kan bedenken voor onze Antarctische cruise. In één woord geweldig en dan heb ik het over alles, de luxe boot (sorry het expeditieschip), de bemanning, het eten, onze kajuit (die geüpgraded is van een kamer met patrijspoort naar een kamer met een echt raam en meer ruimte) en natuurlijk de omgeving.

Op dag 1 verlieten we om ongeveer half 7 ’s avonds de haven van Ushuaia, helaas had het mooie weer ons in de steek gelaten, dus vertrokken we met somber, winderig (kracht 4 à 5) en regenachtig weer richting Beagle kanaal. In de eetzaal, met grote ramen voor het uitzicht, lagen de antislipmatjes dan ook al op tafel en in onze glazen, gevuld met wijn, ging de drank op en neer.

We zaten aan tafel met Gaby en Frank en Adriana en Ingmar, 2 andere Nederlandse stellen: Nederland en Zwitserland zijn deze reis over vertegenwoordigd, Zuid-Amerikanen zijn in de minderheid. Na het heerlijke 4- gangendiner was het tijd onze pleister tegen zeeziekte op te plakken en te gaan slapen: de beruchte Drake passage wachtte op ons.

Op dag 2+3 hebben we van de Drake passage met z’n metershoge golven mogen “genieten”. Het grootste gedeelte hebben we liggend in ons bed doorgebracht, dat is het fijnste als de zee zo te keer gaat. Frans bleek er toch wel last van te hebben en heeft weinig van de maaltijden meegekregen, behalve de broodjes die ik voor hem meebracht. Bij mij ging het goed tot en met de lunch, die heb ik helemaal opgegeten, maar dat vond mijn maag niet goed en nadat die er alles weer had uitgegooid, voelde ik mij weer beter. Frans knapte langzaam aan ook weer op. De tweede dag in de Drake passage, kwam iedereen langzaam weer tot leven en tegen de avond kregen wij dan ook uitleg over de landingen die we de komende dagen zouden gaan maken en de spelregels waar we ons aan dienden te houden.

Op dag 4 zouden we onze eerste landing krijgen op de “Shetland Islands”. Helaas was het weer te slecht (regen/sneeuw/ruwe zee) en moest het programma omgezet worden. Wij kregen dit te laat door, vanwege een kapotte intercom, en stonden dan ook om 6 uur ’s ochtends in de eetzaal voor het vroege ontbijt, terwijl de rest nog lekker in zijn bed lag.

We gingen nu als alternatief naar “Deception Island” en kregen daar onze eerste landing. Dit eiland werd vroeger gebruikt voor de walvisindustrie, dit stopte echter rond begin 19^e eeuw: het eiland is nu bezaaid met de overblijfselen van de walvisindustrie.

Wij werden in 2 groepen aan land gebracht m.b.v. snelle stabiele zodiacs: aan land werden wij verwelkomd door “Fur Seals”, oftewel zeeleeuwen: wij mochten niet al te dichtbij komen vanwege onze veiligheid, omdat deze beesten zich zeer snel over land kunnen bewegen en met name de mannetjes snel geïrriteerd zijn en aanvallen. Later bleek dat een vrouwelijke medepassagier deze waarschuwing genegeerd had en prompt werd aangevallen door een mannetje: gelukkig kon een van de gidsen de aanval pareren met een vlaggenstok!

Terug aan boord kwam hebben wij genoten van de Humbackwhales, Fur Seals, pinguïns en ijsbergen die voorbij kwamen. Het is toch geweldig om dit vanuit je luie stoel en de grote ramen te kunnen bekijken.

Op dag 5 werden wij wakker tussen de ijsschotsen en gingen aan land op “Cuverville Island”. Dit eiland wordt bevolkt door duizenden Gentoo pinguïns die erg nieuwsgierig zijn en, wanneer je even stil zit, graag kennis met je maken, door aan je kleding te plukken. Op dit eiland is onderzoek gedaan naar de invloed van de toeristen op het broedgedrag van de pinguïns: gelukkig bleek dit geen invloed te hebben, anders hadden we ze niet kunnen bezoeken.

Terug op het schip kregen we soep, om weer op temperatuur te komen. Na weer een geweldige 4- gangenlunch gingen we aan weer land op “Neko Harbour”, onze eerste landing op Antarctisch grondgebied (het vlaggetje is binnen). We waren zo blij, dat we, net als de paus, de grond hebben gekust (of dat gezond was met al de pinguïnstront weten wij niet). Om te vieren dat we hier waren, kregen we champagne.

Na deze landing kregen we een zodiaccruise en zagen we o.a. een Weddell seal, een Leopard seal en een Crabeater seal.

Kompleet bevroren kwamen we weer aan boord, waar de warme chocolademelk ons moest ontdooien.

Op dag 6 was het 5 maart en dus de verjaardag van mijn moeder. Helaas hadden wij geen contact, omdat er geen e-mailservice was aan boord (terwijl wel in de brochure stond vermeld). We hebben dus maar met de “Dutch gang”, Gaby, Frank, Adriana, Ingmar, Frans en ikzelf, geproost op haar 75^e verjaardag en van het dessertbuffet een lekker stuk gebak gepakt.

Deze dag voeren we door de “Lemaire Channel”, met aan weerszijden bergen en sneeuw, ijs en gletsjers. Frans heeft, toen hij op het voordek van het schip stond, Minky whales gezien. Na het ontbijt gingen we aan land op “Peterman Island”. Natuurlijk waren hier weer Gentoo pinguïns, de meest voorkomende soort op Antarctica. Verder zagen we Adelie pinguïns, deze hebben een zwarte snavel i.p.v. een rode en geen witte streep op hun kop, Blue Shags (Aalscholvers), Fur seals en een Weddell seal.

Terug aan boord voeren naar “Planeau Island” tussen vele ijsschotsen door en brack ice (het wateroppervlak is dan bedekt met een dunne laag ijsstukken). Op de ijsschotsen lagen Weddells, Crabeaters en Leopard seals ons te observeren. Helaas werd het weer slechter en werd de zodiaccruise afgelast. Dit vonden wij zeer spijtig, omdat dit meestal de cruise is waarbij de walvissen, waaronder Orka’s naast de zodiac kunnen opduiken.

Als alternatief werd er een film over Shackleton vertoont, dit is een van de beroemde ontdekkingsreizigers van Antarctica (alhoewel de Noor Amundsen als eerste de Zuidpool bereikte): halverwege de film had ik hier echter geen zin meer in en ging naar de eetzaal, net op tijd om de staart van een Humback whale te zien en even later een Orka die voorbij kwam (Sorry Julia, maar hij is niet uit het water gesprongen, dus een echt goede foto heb ik niet voor je).

Op dag 7 gingen we aan land op “Goudier Island”, weer met Gentoo pinguïns en voor de eerste keer een witte vogel Snowy cheath bill. Op dit eiland is een postkantoor waar je post kunt versturen. Wij hebben pech want de laatste postboot van het seizoen is al geweest en dus duurt het even voor de post nu verstuurd wordt, waarschijnlijk is het er wel voor Kerst 2010! Dit postkantoor is onderdeel van de Engelse post (Port Lockroy, oorspronkelijk Fort La Croix) en is tegelijkertijd een museum, waar je kunt zien hoe de Engelsen, die hier een basis hadden gebouwd, vroeger leefden. Vanaf hier voeren we naar “Jougla Point”, een eilandje om de hoek. Onderweg, zagen we 2x hoe een Leopard seal een Gentoo pinguïn ving en verorberde (wat een vreetzak is deze seal, hij/zij verscheurt op een dag gemiddeld 10 tot 20 van deze beestjes). Later hebben we nog een mooie landing gehad op “Portal Point”, waar Fur seals waren, deze landing was vooral bedoeld om 2 kajakkers op te halen die 3 maanden in de Antarctische wateren hebben doorgebracht.

Vanochtend (dag 8) hebben we onze laatste landing gehad op “Half Moon Island”. Het Antarctisch schiereiland hebben we inmiddels al achter ons gelaten en dit eiland is een onderdeel van de Shetland eilanden. Op dit eiland hebben we voor het eerst de Chinstrap pinguïns gezien en als toetje een verdwaalde Macaroni pinguïn. De andere bewoners waren Fur seals en een Crabeater seal. We hadden nog gehoopt een andere landing op de Shetlands te maken, maar helaas is dit niet gebeurd en hebben we de Elephant seals gemist.

Nu zitten we alweer in de Drake passage en heb ik mooi de tijd dit verslag te maken, terwijl we alle kanten op schommelen. De lunch heb ik helaas weer niet binnen kunnen houden, maar is ook niet echt verwonderlijk als je ziet wat we weer weg te werken hadden. Nog twee dagen dit geschommel, hopelijk wordt het niet wilder, en dan zijn we weer in Ushuaia. Een geweldige ervaring en belevenis rijker die we niet snel zullen vergeten. Met pijn in ons hart zullen we dan afscheid nemen van onze Antarctic Dream (die uiteindelijk uit kwam).

Ps. wij zijn nu weer in Ushuaia en willen jullie een anekdote tijdens de Drake passage niet onthouden: toen Frans midden in de nacht naar de wc wilde gaan, zag hij dat de stoel omgevallen was en de lade van het bureau half open stond. Tijdens het sluiten van de lade kwam er een zeer grote golf zodat hij, met de lade in de hand, over de stoel werd gelanceerd en eindigde languit op de grond, benen in de lucht en hoofd tegen kamerdeur: gelukkig bleef het bij een gekneusde pink en een deukje in zijn ego!