Vanaf een bankje in het park, met uitzicht op het meer Nahuel Huapi bij San Carlos Bariloche, en met internet van een restaurant dat ongeveer 100 m hiervandaan zit, schrijf ik dit stukje.

Na een voor mij vrijwel slapeloze nacht, omdat de stoelen in de bus niet helemaal plat konden, kwamen we afgelopen woensdag om ongeveer half 1 ’s middags aan op het busstation in Bariloche. In de bus hadden we kennis gemaakt met Berdien, een Nederlandse uit Rotterdam, die net klaar is met haar opleiding en nu voor een half jaar door Zuid-Amerika trekt: samen hebben we een taxi genomen naar het centrum waar ons beider hostal ligt. Wij in hostal “Condor los Andes” en zij in “Below 41”. ’s Avonds hebben we gelijk afgesproken en samen met nog 2 Nederlandse meiden, die bij Berdien in het hostal zaten (Debbie en Nicole) zijn we uiteten gegaan bij “ Friends”, de plaatselijke fastfood tent: Frans in gezelschap van 4 vrouwen, wat een feest met al die jaloerse blikken van diverse mannen!

Donderdag was voor ons een rustdag, waarop we de rit naar El Calafate (3- daagse reis met overnachtingen) en het hostal in El Calafate hebben geregeld.

Vrijdag hebben we met Berdien een mountainbike tocht gemaakt rond een deel van het meer. Heerlijk relaxt fietsen op de mainroad, met de voorbijrazende Argentijnen, die je ook af en toe van de weg willen duwen, schitterende uitzichten op diverse meren en omgeving en lekker genieten van de meegebrachte lunch in een baai van het meer. Ps. relaxt, wij hadden nauwelijks vlakke wegen zoals wij Ollanders gewend zijn, het ging heuvel op en af!

Gisteren stond in het teken van de tandarts. Ik had al een paar dagen last van mijn kies, maar het leek nog mee te vallen tot het ’s avonds erger werd en ik de nacht door moest komen met ibuprofen. ’s Morgens dus naar de tandarts, die ons meteen bij binnenkomst omhelsde: helaas sprak zij alleen Spaans, waardoor we genoodzaakt waren extra ons best te doen bij de communicatie (Gelukkig lukte dit met af en toe wat handen- en voetenwerk). Het maken van de röntgenfoto was een belevenis op zich. Ze maakte de foto terwijl ze het kaartje, dat achter mijn kies geplaatst moest worden, met haar vinger vast hield. Vervolgens verdween ze en kwam terug met een kop koffie, deze gooide ze leeg, waarna ze op zoek ging naar de ontwikkelvloeistof, die ze in de koffiebeker gooide en verdween om de foto te ontwikkelen. Voor ons niet verwonderlijk, kwam ze even later terug met de boodschap, dat de foto mislukt was en opnieuw moest (wij denken dat de vinger er wel zeer mooi op heeft gestaan). Deze keer lukte deze gelukkig wel en bleek er een behoorlijke ontsteking in mijn kies te zitten die mijn zenuw raakt.

Ik moest gelijk aan de antibiotica en terug in Nederland naar de tandarts. Frans legde uit dat we voor een half jaar aan het reizen zijn en voorlopig niet in grote plaatsen komen en zeker niet in Nederland. Zo lang kon de behandeling helaas niet wachten en dus moet er nu behandeld worden. Maandag kon ik terug komen en zou ik een wortelkanaalbehandeling krijgen, jippie!!

Dit betekende dat we onze reis naar El Calafate, zouden moeten uitstellen, terug dus naar het reisbureau om de reis te verzetten. Gelukkig was dit geen probleem, maar de medewerkster vond het maar niets dat ik pas maandag werd behandeld en dus belde zij heel Bariloche af voor een andere tandarts. De eerste praktijk waar ze ons naar toe stuurde was gesloten, maar de tweede kon ons wel voor een deel helpen en maandag moest ik dan weer terug komen. Ik heb er nu voor gekozen om maandag alles te laten doen en mag dus om 13.00 terugkomen. Wij gaan ervanuit dat alles goed gaat en we woensdag door kunnen reizen. Wij besluiten dat tandarts 2 (een man die enkele woorden slecht Engels spreekt en een mooi staartje heeft) de behandeling mag uitvoeren.

In de middag hebben wij met Berdien nog een relaxte wandeling in de bergen gemaakt: met de gondel naar de Cerro Otto (1400 m), genoten van het prachtige uitzicht op Bariloche, de omliggende bergtoppen en de meren: wij konden ook mooi de route zien die wij de vorige dag hadden afgelegd met de mtb. Na het genieten van het uitzicht begonnen wij aan de gemakkelijke afdaling, na 2 uurtjes besloten wij een andere route te nemen, die zeer interessant was: het pad hield op, het werd steiler en met hulp van aanwijzingen van een “illegale” houthakker kwamen wij veilig beneden.

Vandaag houden we een rustdag en feesten op afstand mee met de vader van Frans die vandaag 82 jaar is geworden. Helaas hebben ze geen vlaaien hier, maar gelukkig wel heerlijke taarten. Met taart en koffie hebben we op zijn verjaardag geproost.

Nu genieten we lekker van de zon. Helaas voor jullie is onze voorspelling niet uitgekomen en is het hier nog steeds heerlijk weer met een temperatuur van 20 tot 25 graden en meestal een strak blauwe lucht.

We hopen dat jullie lekker kunnen genieten van de carnaval, vakantie of wat dan ook en nemen wel weer contact op als we wat zuidelijker zitten.

Ps. op 1 meter afstand passeren ons 2 tamme roofvogels (wij vermoeden haviken), het moet niet gekker worden …!