We krijgen vragen of alles wel goed met ons gaat, omdat het even geleden is dat we iets hebben laten horen. Tijd dus weer voor een update.

We zitten nu in Valparaiso, een stadje aan de kust ten westen van Santiago.

Gisteren zijn we hier met de bus aangekomen. Een gezellige rit van anderhalf uur met de bekende busorganisatie in Chili “ Tur bus”, maar eerst even het verhaal oppakken, waar we de vorige keer waren gestopt.

Na onze klaagzang, die wij grappig hadden bedoeld, maar door sommigen serieus werd opgepakt, hebben we verteld over San Pedro, de “zandbak” van Chili. We hebben het er enorm naar onze zin gehad, samen met Jacobien, maar waren blij het stof achter ons te laten toen we met de “cama bus” (slaapbus) naar Santiago vertrokken. Wij zaten in de bus onderin, wat betekent dat je de beste plaatsen hebt. We hadden een ruimte voor 6 personen, waar je languit kunt liggen. Heerlijk!!

Bij aankomst in Santiago hebben we een taxi gepakt naar ons hostal Santa Lucia. Het ligt vrij centraal in de stad tegen “Cerro Santa Lucia “ aan. Dit is een heuvel van waaraf Pedro de Valdivia in 1540 besloot de stad te stichten. Santiago is een relaxte stad, die je lopend in 1 dag kunt bezoeken. Tenminste dat vinden wij. We hadden niet meer tijd, omdat we niet langer in ons hostal konden blijven en hebben de stad dus in 1 dag bekeken. In dit hostal hebben we ook voor het eerst onze lakenzak gebruikt. Er lag alleen een laken op het bed om het matras af te dekken en blijkbaar moesten we slapen onder de sprei, die duidelijk aan een wasbeurt toe was (ps. de kamer was niet veel groter dan het bed).

4 februari, gisteren dus, was het tijd om weer door te trekken naar Valparaiso (Helaas hadden we een smsje van Jacobien gekregen dat zij Valpariaso alweer ging verlaten. We zullen elkaar dus niet meer zien in Zuid- Amerika. Hopelijk wel nog in Nederland. Jacobien: nog een fijne reis en we spreken als het aan ons ligt zeker nog een keer af).

Nog even snel skypen met mijn ouders voor vertrek, terwijl Frans verwoede pogingen doet om uit te checken. Uiteindelijk is het gelukt en kregen we nog 10 procent korting, omdat we beloofd hebben een review in te vullen bij de bookingssite “Hostelworld”. Ik weet alleen niet of ze blij zijn met onze review.

Voor het hostal hadden we snel een taxi, verteld dat waar we heen wilden (het busstation) en toen begon de rit, waar geen einde aan kwam. In het centrum stond alles vast, doordat taxichauffeurs gewoon midden op straat stoppen om passagiers in te laten stappen, terwijl het stoplicht op groen staat. En ook midden op een oversteekplaats stoppen is geen probleem, met als gevolg dat voetgangers zo’n beetje over de auto’s heen moeten kruipen. Vervolgens reed de taxi het centrum uit en bleef maar rijden, wij waren inmiddels de weg kwijt en vroegen ons af of we het wel goed hadden gezegd en of hij ons niet naar Valparaiso ging brengen. Uiteindelijk bleek het te kloppen en stopte hij braaf bij het busstation, waar Frans zo blij mee was dat hij hem een vette fooi gaf van wel 28 eurocent!

Op het busstation hoefden we geen kaartje te kopen, maar konden zo de bus in, voor het kaartje kwamen ze nog wel. We zaten nog niet in de bus of deze vertrok al, werd de eerste videofilm gestart en werd er een kussentje in onze nek geduwd, wat een luxe voor een rit van anderhalf uur en voor 10 euro in totaal en dan was er ook nog een toilet aan boord, kunnen ze in Nederland nog wat van leren. Het viel Monique trouwens op dat het personeel erg bezorgd is over de passagiers, ongeveer elke 5 minuten kwam er wel iemand tellen hoeveel mensen er aan boord waren, zouden ze soms weleens passagiers verliezen onderweg? Bij aankomst in Valparaiso eerst de busreis voor zaterdag naar Mendoza boeken en daarna met de taxi naar ons hostal “Luna sunrisa”, de chauffeur kende de naam, dus verdere uitleg was niet nodig. Het hostal is, net als vele huizen hier, tegen de heuvel aangebouwd, wat schitterende plaatjes oplevert.

Na ons geïnstalleerd te hebben, was het tijd de stad te verkennen. We hebben heerlijk door de stad gewandeld en al wat bezienswaardigheden bekeken, waaronder het huis van de beroemde Chileense dichter Neruda. Het was een wat dreigende wandeling, omdat er achter de heuvel een, naar ons idee, behoorlijke brand woedde die de lucht verduisterde.

Zo meteen gaan we weer lekker de stad in, mogelijk een lekkere pastel (vlaai dan wel taart) eten en een tochtje door de haven maken. Morgen vertrekken we weer naar Argentinië. Chili past niet helemaal in onze begroting, Argentinië daarentegen wel.

Tot gauw.