Woensdag 3 december, dag 131

Onze reis komt een beetje in de eindfase. Nog een kleine zomervakantie en het zit er weer op. We moeten nu goed plannen om wat we nog willen binnen de tijd te houden. Voorheen was dit niet nodig, want we hadden tijd genoeg. De eindfase staat voornamelijk in het teken van relaxen, dus veel minder reizen en bezichtigen, vooral luieren en als het kan zon, zee en strand. We zitten nu op Phuket en vertrekken morgen voor 4 dagen met een boot naar de Similan en Surin eilanden om lekker veel te duiken. Maar nu eerst wat de de afgelopen tijd sinds Vang Vieng hebben gedaan.

De laatste dagen in Laos brachten wij door in Vientiane, de hoofdstad van het land. We hebben hier heerlijk gegeten in de vele restaurantjes die Vientiane rijk is en afscheid genomen van Luke en Sibell, een Engels stel uit Nottingham, die we tijdens de reis naar Vang Vieng hebben leren kennen.

Met de fiets hebben we de stad en omgeving verkend, dit is niet geheel ongevaarlijk merkte Monique op toen er een scooter achterop knalde en Frans, toen zijn remmen niet bleken te werken. Het lijkt of er geen echte verkeersregels zijn en iedereen rijdt waar hij ruimte ziet: “ieder voor zich en god voor ons allen!”

Tijdens onze fietstochten hebben we het COPE (Coorperative Orthotic and Prosthetic Enterprise) visitor center bezocht. Deze organisatie helpt mensen die door de UXO’s (niet- ontplofte bommen, zie ook vorig verhaal) ledematen zijn kwijt geraakt en protheses nodig hebben. We hebben ook een bezoek gebracht aan Pha That Luang (bekend om de gouden stupa), en speciaal voor Frans zijn we op zoek gegaan naar de golfbaan. Het duurde even, maar uiteindelijk hebben we deze toch gevonden en heeft Frans weer op een nieuwe baan zijn vaardigheden kunnen oefenen. Dat was btw niet echt om over naar huis te schrijven, maar hij heeft een aantal “excuses” voor zijn belabberde spel: 1. meteen starten op de baan zonder te oefenen, 2. het gehuurde golfmateriaal, waarin enkele belangrijke stokken ontbraken, zou in Nederland meteen in de kliko worden gedumpt, 3. de caddie kon alleen maar lief lachen en 4. op de baan werd geen info gegeven over afstanden ed..

Hierna was het tijd om Laos te verlaten en mochten we gelukkig met de malariamedicatie, die wij 50 dagen hebben geslikt, stoppen: “Thailand, we are back!”

Vanuit Vientiane vlogen we met Bangkok Airways via Bangkok naar Sukhothai, dit betekende 2 vluchten dus 2x gebruik mogen maken van de passengers lounge, waar we ons vol konden eten aan de taarten en snacks.

Sukhothai is een echte aanrader. Het is een van de twee oude koningssteden van Thailand. Is Ayutthaya mooi en erg toeristisch, Sukhothai is schitterend om te zien en veel minder toeristisch, vooral wanneer je de tempels buiten de muren van de oude stad bezoekt. Je vindt hier vele grote Boeddha’s, zowel zittend als staand. Met een fiets hebben we de vele tempels in de omgeving bezocht. Heerlijk om hier min of meer alleen rond te fietsen, terwijl je zelf het tempo bepaalt.

Na Sukhothai zijn we met de bus naar Bangkok gereisd. We hadden de meest luxe bus gereserveerd, een VIP bus. Dit betekent bijna languit kunnen liggen. Helaas moesten we na een uur reizen overstappen in Phitsanulok, we waren de enigen in de bus, en kwamen we in een minder luxe variant terecht. Hier konden de stoelen een stuk minder ver naar achteren, de bus was smerig en hadden we ook veel minder beenruimte. We kregen wel het verschil keurig terugbetaald, maar wij hadden toch liever de VIP bus gehouden. De reis vervolgde nog een uur door deze stad, aangezien hier diverse busstations zijn die allemaal moesten worden aangedaan. Ze lagen vrij dicht bij elkaar en we bleven maar rondjes rijden. Hierna trokken we dan eindelijk verder zuidwaarts en na een reis van 8 uur kwamen we aan in Bangkok op het Noordelijke busstation. In de rij voor de taxi waarna we op weg gingen naar ons hotel. Gelukkig hadden we onze GPS kaart paraat, want de taxichauffeur probeerde een detour te nemen, wij maakten hem met handen en voeten duidelijk dat hij hiermee moest “kappen”. Uiteindelijk kwamen we, dankzij de enorme files tijdens de spits, na 2 uur bij ons hotel aan, en dat voor een afstand van ruim 10 km!

In Bangkok hadden we het prima naar ons zin: lekker uitslapen, een, rondhangen en natuurlijk shoppen. De eerste dag zijn we terug gegaan naar Terminal 21, een schitterende mall die is opgezet als “luchthaven” (de 3^e verdieping bijv. is “gate 3 Paris”) en waar alles al in kerststemming is gebracht.

De tweede dag hebben we de snakefarm van het Rode Kruis bezocht. Hier worden serums gemaakt, voor wanneer je gebeten wordt door een slang. We hebben alle in Thailand voorkomende slangen gezien in een “show” en mochten tevens aan het einde op de foto met een tamme Gele Birmaanse Albino Python, die met zijn staart onder de rok van Monique zat! ’s Avonds hebben we met de gratis shuttle boot Asiatique bezocht. Dit is een avondmarkt aan de Phraya rivier, die de uitstraling heeft van een modern outlet center: een heerlijke plek met vele restaurants en gerenoveerde hallen die verdeeld zijn in honderden winkeltjes. De laatste dag in Bangkok hebben we de Chatuchak weekend market bezocht. Dit is compleet tegenovergesteld aan Asiatique, wel honderden winkeltjes, maar veel dichter op elkaar, veel drukker en minder luxe. Monique had er dan ook snel genoeg van.

Na Bangkok zijn we met Air Asia naar Phuket gevlogen, dit betekent dat we weer gescheiden zaten in het vliegtuig. Wil je hier namelijk bij elkaar zitten dan moet je flink extra betalen. Gelukkig hadden we een aardige baliemedewerkster die ons wat dichter bij elkaar zette. We konden elkaar nu aanraken.

In Phuket hebben we lekker relaxed; wandelen langs het strand, lekker eten, zwemmen in het zwembad, luieren bij het zwembad en Frans een lekker dagje golfen. Hij is nu weg, dus hoe het is geweest horen jullie misschien de volgende keer.