Dinsdag 18 november, dag 116

“Boom and we’re back”

Ik vond dit wel een pakkende tekst om onze tour naar de Plain of Jars te beschrijven. Tijdens de “Secret War” van de Amerikanen, ten tijde van de Vietnam oorlog, zijn er 10-duizenden clusterbommen boven Laos gedropt. Zelfs nadat het bombarderen in Vietnam was gestopt, ging het in Laos door. Velen van de bommen uit de clusterbom zijn op de grond neer gekomen en niet geëxplodeerd. Vanaf 1994 is men begonnen met het opruimen van deze bommen, een werk dat voorlopig nog niet klaar is. Tot die tijd ligt de Plain of Jars midden in een “mijnenveld”. De organisatie die de bommen opruimt, MAG = Mines Advisory Group, geeft met gemarkeerde stenen in de grond aan waar het bij de sites veilig is, er worden echter geregeld nog nieuwe bommen gevonden die na hevige regenbuien uit de grond naar boven komen. De sites 1, 2 en 3 zijn goed geruimd, maar voor de landelijke omgeving van de plaatselijke bevolking geldt dit (nog) niet. Zij moeten dagelijks goed opletten of zij in het veld niets tegenkomen. In een documentaire hebben we een man gezien die gewond raakte in zijn eigen huis, toen hij een gat groef om een steunbalk te plaatsen. Deze man moet het nu doen zonder been en arm. In een dorp is MAG al 18 keer geweest om bommen op te ruimen en inmiddels zijn er weer nieuwe bommen gevonden!

Gelukkig probeert de bevolking er het beste van te maken en smelten ze nu het aluminium van de bommen om tot nieuwe voorwerpen zoals: vorken, lepels, sieraden, etc. In Nederland leren kinderen hoe ze over moeten steken, hier leren ze een “bombie” te herkennen en hoe er mee om te gaan. Op de basisschool leren ze de kinderen het “Bombie- lied” zodat zij nog beter zijn toegerust op deze dreiging.

Ook in het landschap zie je de nalatenschap van de “Secret war”. Zo hebben we Crater hill bekeken, waar je de inslagen nog steeds kunt zien.

Het hoogtepunt was echter het bezoeken van de sites van de Plain of Jars, gebieden waar enorme vazen liggen, 2.500 jaar oud, waarvan niemand precies weet wat de functie is geweest. Er zijn vele verhalen over, o.a. dat ze gebruikt zijn voor de opslag van producten tot grafurnen en kleine gevangenissen.

Na Phonsavan zijn we via een lange, maar zeer mooie rit met honderden haarspeldbochten door de bergen naar Luang Prabang gereden. Onderweg moest er een aantal keren gestopt worden, omdat er landverschuivingen werden opgeruimd en tevens zagen we een MAG- team in een rijstveld bezig met het opruimen van “bombies”. De laatste 20 km van de rit werden onze oren behoorlijk overprikkeld. Zowel de chauffeur als een van de medereizigers hadden hun eigen muziek opgezet en maakten er een “wedstrijd” van wie de meeste herrie kon maken!!

Luang Prabang is bekend vanwege de vele tempels. Wat Phou Si is een van de bekendste en degene die we bezocht hebben. Het staat op een heuvel, “kijkt neer” op Luang Prabang, dus weer een lekkere klim in de hitte. Verder staat Luang Prabang bekend vanwege een mooie waterval, Tat Kuang Si, welke we bezocht hebben. Verder heb je er de Pak Ou cave, een grot aan de Mekong rivier, die helemaal vol staat met boeddha’s en waar je met een boot naar toe gaat. De waterval was het meest indrukwekkend: surrealistische beelden omdat het water een melkwitte kleur heeft en ook aparte kleuren blauw.

In Luang Prabang maakten we ook kennis met “Big Brother Mouse”, een organisatie die zich bezig houdt met het publiceren van boeken voor de kinderen van Laos en deze ook uitdeelt aan de kinderen op school en in de gemeenschap. Van een land waar niet gelezen wordt, verandert Laos nu in een land dat van lezen houdt.

Na Luang Prabang reisden we door naar Vang Vieng, weer een lange reis in minivan door een schitterend berglandschap. Dit keer zat de hele bus vol met westerlingen en kon er lekker gekletst worden. Helaas kwam er van de originele bustijd van 5 uur niets terecht: na ruim 8 uur kwamen wij uitgeput aan bij ons hotel in Vang Vieng.

Vang Vieng heeft een slechte naam vanwege de vele toeristen die er komen om te feesten, met of zonder drank en drugs en vanwege het tuben op de rivieren en in de grotten. Hierdoor wordt de schitterende natuur een beetje vergeten. Die natuur is de reden dat we hier naar toe zijn gegaan. Het lijkt wat op het karstlandschap in Yangshou en we zitten letterlijk midden in de rijstvelden. Een heerlijke plek dus om even te relaxen na het vele reizen van de laatste tijd.