Woensdag 22 oktober, dag 89

We zitten inmiddels in Siem Reap, Sihanoukville ligt al weer een tijdje achter ons. Tijd dus voor de laatste update. Frans is golfen en ik lig lekker bij het zwembad, met op de achtergrond een Nederlandse radiozender “Candlelight”.

Het duiken op Koh Chang beviel ons zo goed dat we er nog een duikdagje aan toegevoegd hebben. Zo relaxed, hopelijk kunnen we dit nog vaker doen op andere plekken. Tevens zijn we nog een dagje gaan golfen op een pitch en putt baan bij een kleine 40 graden met enorm veel water om de greens. Nadat wij liters vocht waren kwijt geraakt, was het noodzakelijk dit flink aan te vullen bij de lunch bij het restaurant van het golfresort: wat een feest om dit te doen op het terras aan zee!

Op maandagavond 6 oktober was het tijd om met de malariamedicatie te beginnen, vanwege onze trip naar Cambodja. Koh Chang leek deze laatste dag hier al afscheid van ons genomen te hebben, omdat het zo’n beetje de hele dag regende.

De dag erop zijn we met een “minivan” naar Cambodja vertrokken. De reis naar de grens verliep goed. Bij de grens ging het allemaal wat minder. Hier maakten we kennis met de corruptie van Cambodja.

Voor een gezondheidsverklaring, een vodje van niks, moest betaald worden, was de prijs van een visum ineens verdubbeld en vervolgens moesten we ook nog betalen om bij onze bus te komen die ons naar Sihanoukville zou brengen: “welkom in Cambodja”! We hoorden later dat deze problemen er niet zijn wanneer je Cambodje binnenvliegt.

Tijdens de reis naar Sihanoukville viel er veel regen en met de slechte wegen leek er geen eind aan de reis te komen. Halverwege de rit moesten wij ook nog de bus uit en wachten op de juiste bus naar Sihanoukville. In the middle of nowhere in de stromende regen mochten wij onder een parasol wachten! Gelukkig kwam er een bus die ons zonder bijbetaling meenam!!

De aankomst in Sihanoukville maakte echter veel goed. We hadden een schitterend hotel “Moon Julie” met een zeer vriendelijk staff, die Frans zelfs Cambodiaanse les heeft gegeven.

Sihanoukville is een, voor de Aussies, bekende badplaats in Cambodja, dit was ook de reden dat we er naar toe gingen. Lekker relaxen en onze trouwdag vieren. Helaas viel het weer tegen en was er geregeld regen waardoor we besloten sneller dan gepland door te reizen naar de hoofdstad Phnom Penh.

Onze laatste dag hier was echter beter en we konden lekker op het strand liggen terwijl de tientallen “hawkers” (verkopers) geregeld hun waar/diensten kwamen aanprijzen, waaronder veel kinderen. De kinderen vertelden dat ze ’s morgens naar school gingen en ’s middags vrij hadden. Een jongen vertelde over zijn droom om later bij Bayern Munchen te gaan voetballen.

Cambodja is duidelijk een “ontwikkelingsland” en dus een andere categorie dan Thailand, we hebben dan ook enorm geworsteld hoe we om moeten gaan met de enorme armoede die hier heerst en het vele gebedel. Uiteindelijk hebben we de laatste avond van ons verblijf in Sihanoukville een vrouw met 3 kleine kinderen een maaltijd gegeven, we weten dat deze hulp maar van korte duur is, maar het gaf zowel ons als haar een goed gevoel. Verder willen we zoveel mogelijk projecten zien te ontdekken die we kunnen ondersteunen.

De volgende dag zijn we met de bus van Sihanoukville naar Phnom Penh vertrokken. In Phnom Penh hebben we het Koninklijke paleis bezocht. Dit paleis lijkt erg op het paleis in Bangkok. Helaas zijn de meeste gebouwen gesloten en dus verboden toegang. Wel is het hier zo, dat de huidige koning Norodom Sihamoni (vanaf 2004 tot koning benoemd) ook op het terrein woont, echter afgeschermd van het publiek, dus je komt hem niet tegen.

Op onze trouwdag, vanwege ons korte verblijf hier kwam het zo uit, zijn we naar de Killing Fields en het Tuol Sleng museum gegaan. Een enorm emotionele dag en ervaring. Op de Killing Fields werden alle mensen die Pol Pot van de Rode Khmer als tegenstander zag omgebracht op de meest gruwelijke manieren die je maar kunt bedenken! Pol Pot was een leraar, maar heeft vervolgens zo veel mogelijk leerkrachten en andere intellectuelen omgebracht. Zelfs baby’s en kleine kinderen werden niet gespaard, getuige de foto van de “Killing Tree”. Tijdens het bezoek aan de “Killing Fields” krijg je een audiotour mee die het hele verhaal vertelt. Dit maakt het nog levendiger en wanneer je resten van kledingstukken uit de grond ziet steken, botjes, kiezen en tanden vindt raak je zeer geëmotioneerd. Je ziet dan ook diverse bezoekers huilend rondlopen en Monique hield het ook niet droog. Tijdens het 4/5- jarige schrikbewind van de Rode Khmer werd ongeveer een derde van de toenmalige bevolking gedood.

Het Tuol Sleng museum is een voormalige school die Pol Pot omdoopte tot gevangenis. Vele mensen zijn hier via martelingen tot bekentenissen tegen het regime gedwongen om vervolgens te worden gedood in de gevangenis of The Killing Fields. Een van de overlevenden heeft diverse martelmethodes uitgetekend (om onpasselijk van te worden)! Bij de bevrijding werden maar 4 of 5 overlevenden gevonden. Monique heeft het grootste deel van het museum overgeslagen, aangezien het emotioneel niet haalbaar meer was. Al met al een zeer heftige trouwdag.

Met het vieren van onze trouwdag zijn we’s avonds begonnen: we hebben toen heerlijk gegeten bij het restaurant “Friends”. Een sfeervol restaurant waar een soort Cambodjaanse tapas worden geserveerd. Een geweldig project dat jongeren van de straat een opleiding geeft in de horeca. In het restaurant lopen bijna evenveel leerkrachten als leerlingen rond. Nog zo’n soort project is “ Daughters of Cambodja”, dit project helpt vrouwen die uit de sexindustrie gestapt zijn en hulp nodig hebben om een toekomst op te bouwen. Er is kinderopvang voor de kids en de vrouwen werken of in het café, de winkel of het atelier waar de verkochte spullen worden gemaakt.

Na nog een dagje in Phnom Penh te hebben doorgebracht met o.a. lekker golfen zijn we met de bus naar Kratie gegaan. Deze plaats is bekend vanwege de bijna uitgestorven zoetwater Irrawaddy dolfijnen, welke we natuurlijk hebben bezocht. Tevens hebben we een tempel/klooster op een heuvel bezocht die vooral gebruikt wordt om te mediteren en hebben we een dagje gefietst op het eiland Koh Trong wat vlak voor de kust ligt.

In Kratie was “Le Tonle” eigenlijk wel ons favoriete restaurant: dit restaurant met guesthouse maakt onderdeel uit van een project om kansarme jongeren een kans te geven op een betere toekomst. Waar wij in Kratie ook van hebben genoten, is de rustige omgeving en het prachtige zicht op de Mekong rivier vanaf ons balkon.

Op 17 oktober zijn we vertrokken naar Siem Reap. We hadden bij het You Hong Guesthouse tickets gekocht en een extra zitplaats bijgeboekt, aangezien ze in deze minivans 4 personen op de plaats van 3 personen zetten. Dit was echter niet het enige probleem bleek later. De airco werd niet/nauwelijks gebruikt, want dan kon de chauffeur niet zo hard rijden!! Dit was duidelijk iemand met een “deathwish”. Diverse keren hebben we gevraagd of hij rustiger wilde rijden, maar dit was voor hem geen optie. Verder was er weinig ruimte voor de bagage en dus kwam het voor dat je de bagage onder je voeten had. Uiteindelijk kwamen we 7 uur later en “een aantal jaren ouder” aan in Siem Reap. Nou ja, buiten Siem Reap in de middle of nowhere werden we gedropt. Gelukkig konden we daar een tuktuk krijgen en die bracht ons naar ons geweldige hotel “Apsara Centrepole”, zeer close to het uitgaansleven en vele restaurantjes. Inmiddels zijn we alweer verhuisd naar een ander hotel “ Rumahmu”, omdat Apsara wel lekker centraal lag, maar ook zeer dichtbij de bars en daar hadden we ’s nachts aardig wat overlast van.

Hier in Siem Reap hebben we 2 dagen Angkor bezocht, wat o.a. bestaat uit Angkor Wat, een Hindoeïstisch tempelcomplex uit het begin en midden van de 12^e eeuw en Angkor Thom, een boeddhistisch tempelcomplex gebouwd van de late 12^e eeuw tot het begin van de 13^e eeuw. Verder zijn er ook nog tempels in het gebied er omheen. De tempel die wij een toppertje vonden was Ta Prohm, een tempel die overwoekerd wordt door de bomen die hier groeien en die o.a. gebruikt is voor de film van Indiana Jones, Temple of doom, en de film van Laura Croft, Tomb Raider. Deze dagen hebben we gebruik gemaakt van een Tuktuk. Het gebied is namelijk zo groot en de tempels liggen zo ver uit elkaar, dat lopen onmogelijk is. Een tuktuk is dan een heerlijk vervoersmiddel. Het gaat niet te snel, zodat je alles kunt zien, inclusief de apen onderweg en is ook lekker verkoelend na een ‘hete’ bezichtiging van een tempel. Voor 15 USD wordt je door de tuktukchauffeur bij je hotel opgehaald, wordt je de hele dag naar de tempels gereden en na afloop weer bij je hotel afgezet: wat wil je nog meer

Na vandaag lekker relaxt te hebben, Frans op de golfbaan en ik bij het zwembad, reizen we morgen per taxi verder naar Battambang. Daar willen we een paar dagen blijven en o.a. een ritje maken met de ‘Bambootrain’ en de Batcave en de Killingcave bezoeken, waarna we weer terugreizen naar Siem Reap, weer een een rit van 3/4 uur, maar dan waarschijnlijk met de bus. Monique heeft er een hard hoofd in om weer te bussen dus wat het wordt, lees je de volgende keer.