Zondag 17 augustus dag 23

Tijd voor het vervolg van onze reis. We lopen een beetje achter, maar we zijn dan ook hele dagen op “sjouw” en ’s avonds kan Monique dan alleen nog maar aan haar bed denken.

Nu zijn we wat eerder op de kamer en is er nog even tijd voordat we weer op zoek gaan naar een lekker Chinees restaurant.

Afgelopen donderdag was het weer tijd om met de trein verder te gaan (de 9^e treinreis vanuit Tilburg gerekend): Ulaanbaatar - Beijing, het laatste traject van de Trans-Mongolië express. Deze trein was gelukkig enorm schoon, logisch want de provodnica poetste voortdurend. Naar ons idee was de trein vrij nieuw en tot onze verrassing hadden we een eigen toilet die we met de buren moesten delen. Dit vonden wij niet erg, aangezien dit weer, net als het vorige traject, David en Rosanne waren. We hadden nog wat Mongools geld over en hadden het plan om dit in de trein op te maken, helaas hadden ze in de restauratie alleen maar hele dure menu’s en geen sandwiches of snacks. Het werd dus shoppen op de stations met als resultaat een lunch/diner van chips, chocolade en koekjes en noedelsoep als ontbijt.

Dit keer kwamen we nog met licht bij de grens van Mongolië aan en na ongeveer 2 uur konden we verder. De grens met China duurde langer, omdat hier ook het onderstel verwisseld moest worden (China heeft een smaller spoor dan Mongolië). 4,5 uur later was dit ook gepiept en vervolgden wij onze reis: de toilet mocht gelukkig weer gebruikt worden en dat was ook wel nodig!

De volgende ochtend konden we dan eindelijk het Noord-Chinese landschap zien. Het viel ons op dat het er erg gestructureerd uitziet en het land voornamelijk bebouwd is met maïs en wat zonnebloemen. Er zijn hele nieuwe wijken, maar ook wijken die kompleet zijn ingestort. Verder lijkt het of er aardbevingen of aardverschuivingen zijn geweest, omdat er veel brede scheuren door het land lopen en hele stukken verzakt zijn. Het geeft het land ook wel iets speciaals, waardoor je blijft kijken.

De aankomst op het station van Beijing was een beetje chaotisch, aangezien de groep werd opgedeeld in kleinere groepjes en het “krioelde” van de Chinezen. Aangekomen in het hotel, kwam de rust weer een beetje terug.

De middag hebben we besteed aan het rondkijken in de buurt en het bezoeken van het Jingshan park, wat tegenover de Verboden Stad ligt. Hier heb je een geweldig mooi uitzicht op de Verboden Stad en de enorme stad Beijing, vanaf een tempel. Ook hier was het een drukte van jewelste, vele Chinezen probeerden hier ook iets van het uitzicht mee te krijgen. Je leert hier wel assertief (lees “lomp”) te zijn.

Op weg naar de uitgang van het park kregen we een uitnodiging voor een theeceremonie, die wij afsloegen. Waarschijnlijk zo’n beruchte “ theeceremonie” waar je overal voor gewaarschuwd wordt, al had Frans wat moeite om dat te geloven, aangezien het meisje, dat het vroeg, zo lief en knap was.

De zaterdag hebben we besteed aan het bezoeken van het Olympisch park van 2008 en het Zomerpaleis. In het Zomerpaleis, was het zo druk, dat je maar voetje voor voetje vooruit kwam. We hadden het idee dat “alle” Chinezen hier aanwezig waren (ruim 1,3 miljard). Ons leermoment was: “ dit moet je dus niet doen, wanneer het weekend is en alle Chinezen vakantie hebben.”

Terug op de kamer leken we een stroomstoring te hebben, wel vreemd, want de airco leek er geen last van te hebben. Na een telefoontje naar de receptie en tussenkomst van een vriendelijke medewerker, bleek Frans vergeten het pasje in het elektriciteitskastje te hebben gestoken!!

's Avonds zijn we samen met Rosanne, David en Leo in een Hutong (historische volkswijk, deze was echter gerenoveerd) gaan eten, aangezien Leo (een gezellige Brabander uit Waalwijk) de volgende dag terug naar Nederland zou vliegen. Het werd een zeer gezellige avond en een heerlijke maaltijd, bestaande uit diverse, je raadt het al, Chinese gerechten.

Deze dag hebben we de tempel van de Hemel en het Tiananmen plein bezocht. Met behulp van de Tripadvisor app “ City Guides” wisten we precies welke metro we moesten hebben en waar we uit moesten stappen. Verder gaf hij ons een uitleg hoe het gebied in elkaar zat en wat er te zien was. Hier was het gelukkig aanzienlijk rustiger dan bij het Zomerpaleis. Het meest indrukwekkende op het complex van de tempel van de Hemel is de “Gebedshal voor een goede oogst”. Een schitterende ronde volop gedecoreerde tempel van ong. 40 meter hoogte.

Het bezoeken van het Tiananmen plein was nog niet zo eenvoudig, aangezien het hele plein is afgezet met een hek. Op enkele plaatsen kun je op het plein komen, nadat je eerst door de security check bent gegaan. Vloeistoffen zoals flesjes water mag je niet meenemen, je kunt het op het plein wel weer kopen. Op het plein voelden we ons net filmsterren. Voortdurend werd ons gevraagd of we op de foto wilden en/of wij een foto van hen wilden nemen.

Op de terugweg naar ons hotel kwamen we langs een “food-market”: van alles werd hier verkocht op stokjes, vlees en fruit, maar ook insecten, schorpioenen, slangen, slakken en zee-egels.

Maandag 18 augustus dag 24

We zijn alweer ruim 3 weken onderweg, toch lijkt het of we net vertrokken zijn. Het eerste deel van onze georganiseerde reis met Tiara Tours zit er bijna op en we merken dit doordat er steeds meer mensen van onze reisgroep afvallen. Robbert en Renske hebben we achtergelaten in Ulaanbaatar en van Leo hebben we zaterdagavond afscheid genomen. De “familie” treint woensdag verder naar Shanghai, David en Rosanne vliegen dan terug en wij treinen dan verder naar Xi’an om het Terracotta leger te bezoeken. Deze dag zijn we met het overgebleven deel van de groep naar de Chinese Muur gereisd.

Wij reisden niet naar Badaling, wat het meest bezocht wordt, maar naar Mutianyu waar je volgens Jimmy onze gids foto’s kunt maken van de muur in plaats van alleen Chinezen! De klim naar de muur was zeer zwaar mede door de steile klim en de hitte, maar zeker de moeite waard. De wandeling op de muur was ook een zeer speciale ervaring. Elke keer denk je het hoogste punt bereikt te hebben, maar dan kan het telkens nog weer verder en hoger. Uiteindelijk hebben we het maar opgegeven: de muur is te lang om helemaal te lopen 6400 km., zeker omdat wij maar 2 uur muurtijd hadden gekregen.

Na de muur was het tijd voor een bezoek aan een van de 16 Ming graven. Monique vond het een beetje tegenvallen, Frans vond het helemaal geweldig omdat het een grote ondergrondse tombe betrof (die heeft hij in 1994 niet bezocht). Het graf dat wij bezochten van keizer Ding, was bij zijn ontdekking al helemaal leeggeroofd, dus iets origineels is er niet meer te zien.

Na deze trips toch maar aan Jimmy gevraagd of hij wist hoe het nu zat met onze volgende treinreis. Na telefonisch contact met het kantoor wist hij te vertellen, dat hierover niets bij hen bekend was. Terug in het hotel de aangepaste voucher erbij en na nog een keer navraag van Jimmy, bleek het toch in orde te zijn. De Chinese dame die ons op het station had opgehaald had onze spullen toen bij zich, maar was ze vergeten aan ons te geven! Een opluchting voor ons, aangezien wij dit achteraf, tijdens onze reis bij Tiara hebben geregeld en dus niet echt zwart-op-wit hadden ontvangen.

Morgen hebben we hier nog een dag. Dan willen we de Verboden Stad bezoeken en ’s avonds Pekingeend eten.