Donderdag 26 juli

“Er is er een jarig hoera hoera”, Monique verjaart vandaag en we gaan we op zoek naar de Proboscus monkeys, oftewel de zeer zeldzame neusapen. De Indonesiërs hebben hem de complimenteuze naam Orang Belanda (Nederlander) gegeven vanwege de bijzonder grote neus. Onze gids was weer mooi op tijd, samen met een stel uit Nieuw-Zeeland werden we bij de haven afgezet, vanwaar wij mbv een jetty naar het Bako NP zouden varen, en maakten we kennis met de gids die ons door het park zou leiden. Hij had nog een en ander te regelen en dus zouden we hem pas in het park terug zien. Het was een tochtje van 25 minuten waarbij we langs het vissersdorpje Kampong Bako voeren. Vlakbij het park hadden we de eerste ontmoeting met de neusapen.

In de bomen zat een aantal “Hollanders” die met een hoop lawaai en vliegend van boom tot boom ons welkom heetten, vanuit de boot hadden we een fantastisch zicht op dit schouwspel.

In het park aangekomen moesten we eerst geregistreerd worden, dit werd gedaan door de hulpgids. In de tussentijd konden wij de wilde zwijnen, die er rondliepen, filmen. Na het registreren hebben wij met de hulpgids een kleine rondwandeling bij het complex gemaakt en zagen we

een flying lemur (vliegende kat),

green vipers ( zeer giftige slangen) en brutale makaken.

Het duurde hierna nog een hele tijd voor onze gids arriveerde, hij al zijn zaakjes had geregeld voordat wij konden vertrekken. Over een plankier op palen liepen we door een mangrovebos waarna een flinke klim volgde door de jungle naar het plateau. In de hitte en met de hoge vochtigheidsgraad viel dit niet mee. We moesten zelfs even een pauze inlassen, omdat Monique door de warmte werd bevangen. Na deze pauze en veel water drinkend ging het gelukkig beter en konden we verder de heuvel/berg op. Boven aangekomen volgde er een mooie tocht door een open bos op zandgrond en

veel kannetjeskruid (insectenetende planten). Uiteindelijk arriveerde wij op een rotsplateau van waaruit wij

een ‘amazing’ uitzicht hadden op het strand en zee, dit was tevens het eind van onze trekking. Via een houten trap en duizenden boomwortels klauterden we naar beneden. Bijna beneden aangekomen werden we verrast door een neusaap die boven in de boom bezig was met een lunch van bladeren.

Op het strand hebben we genoten van de schaduw onder een groot rotsblok, in de zon was het gewoon te warm, waarna onze jetty ons kwam ophalen. Door het water wadend liepen we naar de boot, deze bracht ons terug naar het beginpunt van het park waar we heerlijk lunchten.

Na de lunch werden we met de jetty teruggebracht naar het vissersdorp waar Christopher (onze gids tijdens de longhouse toer) ons stond op te wachten om ons naar Damai Beach resort te brengen.Na het inchecken was het tijd voor een koele duik in het zwembad en namen op het terras een verse fruitdrank met gebak, het was tenslotte Monique’s verjaardag. Rond zeven uur genoten wij van een fantastisch heldere zonsondergang op het strand en kletsten met een Duits gezin (vader, moeder en 15-jarige dochter) waarmee wij tijdens de longhousetoer kennis hebben gemaakt. Het is een hartelijk en gezellig gezin uit Cottbusch (een stad vlakbij Berlin), voor Frans ook weer een mogelijk om zijn Duits op te poetsen. Na het avondeten volgde er voor mij nog een verrassing, van het hotel kreeg ik een verjaardagstaartje aangeboden.

Op de hotelkamer hebben we hier een klein stukje van gegeten, omdat we nog vol zaten van het eten.

vrijdag 27 juli

Deze dag hebben we lekker doorgebracht op het resort. Het resort heeft zijn beste tijd gehad en is toe aan wat renovatie, maar ziet er voor de prijs die wij betaald hebben toch nog goed uit. Het is een groot complex met verschillende onderkomens.

Wij hebben een chalet, een bruin huisje op palen met heerlijke airco, die je hier zeker nodig hebt. Het heeft 2 zwembaden, 1 bij het hoofdgebouw en 1 op de heuvel. Bij het zwembad aangekomen waren alle stoelen bezet en dus namen we de shuttle naar het andere zwembad. Dit bad ziet er gezelliger uit, doordat hier planten bij geplaatst zijn. In de namiddag namen wij afscheid van het Duits gezin want hun vakantie zat erop. Na een matige avondmaaltijd (weinig smaak) zochten wij ons chaletje weer op.

zaterdag en zondag 28/29 juli

Deze dagen stonden in het teken van golfen en zwemmen in zee of zwembad. Net als het resort zie je ook bij de golfbaan het achterstallige onderhoud. Op zaterdag hebben we hole 10-18 gelopen, waarvan 16-18 aan zee lagen. Het was erg warm en het materiaal viel tegen en zo ook ons spel.

Op zondag heeft Frans hole 1-9 gespeeld, terwijl ik zijn caddie was. Lekker scheuren met de buggy is geweldig om te doen. ’s Avonds hebben we de rekening betaald, wat nog een hele operatie was: ons dossier was weg en uit een schoenendoos moesten onze bonnetjes gezocht worden! Uiteindelijk kwamen ze er ook achter dat we nog een nacht extra hadden geboekt (hadden wij die ochtend al gecommuniceerd) en dat we deze dag eigenlijk in een andere kamer hadden moeten zitten, of we nog wilden wisselen? Liever niet.

maandag 30 juli

Om half 9 werden we opgehaald door ‘One’ onze gids (Maleisische namen hebben ze niet) voor de Fairy en Wind caves. De eerste grot die we bezochten was de Wind cave, hier wonen vele vleermuizen, dus uitkijken voor uitwerpselen die naar beneden vallen. Het was een makkelijke tocht over een af en toe verlicht houten looppad. Vlak voordat we het park verlieten, zagen we een mooie ongevaarlijke “frogsnake”.

Vanuit dit park was het een klein ritje met het busje naar de Fairy cave. Hier moesten we alleen op pad, omdat wij al onze bagage bij ons hadden en de gids bang was dat er in de bus zou worden ingebroken. Via een ontzettend lange betonnen trap liepen we naar boven naar de entree van de grot. In de grot moesten we ook een zeer lange trap op. Het was een pittige klim in de hitte met een hoge luchtvochtigheid en flink bezweet kwamen we uiteindelijk in een enorm grote halfopen ruimte. In deze ruimte groeien allerlei planten.

Na deze grot was het tijd om naar Kuching te gaan. We zitten nu in het 360 Urban resort hotel, een mooi zakenhotel met een schitterend uitzicht over Kuching en de Sarawak rivier, we zitten op de 16^e verdieping. Het vrij nieuwe gebouw heeft 2 hoge torens waar de hotelkamers zijn en op de lage verdiepingen is een shopping mall gevestigd. We hebben er een naar ons idee gezellig tentje ontdekt, waar we zo gaan eten.