(de naam van de stad is Maleis voor ‘kat’ en volgens sommigen is Kuching genoemd naar een lokale vrucht, buah mata kuching oftewel kattenoog).

Op donderdag 19 juli kwamen we aan in onze tweede thuisbasis van deze reis. De komende dagen is Kuching ons thuis. Van hieruit willen we naar de orang oetans, Bako NP, Gunung Mulu NP en Damai beach.

Op de luchthaven waren we vrij snel door de douane en ook onze bagage hadden we snel, waarna we in de rij mochten gaan staan voor de bagagecheck. We baalden even toen we uit de rij werden gehaald voor controle, maar gelukkig wilden ze alleen onze paspoorten zien en mochten we daarna zonder bagagecheck de hal verlaten.

Op de luchthaven kochten we een ticket voor de taxi en we hadden het geluk dat “Schumacher” onze chauffeur was dus binnen no time waren we in ons hotel, het Lime Tree. Bij de receptie hoorden we dat onze kamer was geüpgraded naar een suite, ons hoor je dan niet klagen.

Op vrijdag 20 juli leek het even of we thuis waren, de regen kletterde tegen de ruiten en het leek niet meer droog te worden, verder was het tijd om het Gunung Mulu NP te regelen. Dit bleek moeilijker dan gedacht. De vertrekdatum die wij hadden gepland bleek niet haalbaar (de lodge in Gulu was volgeboekt) dus moest de planning weer omgegooid worden. We hebben diverse reisbureautjes uitgeprobeerd, te beginnen bij het hotel en uiteindelijk eindigden we daar weer. Helaas viel, toen ze alles aan het regelen waren, het computersysteem uit en dus zal de bevestiging tot morgen moeten wachten. De rest van de planning moet dus nog even wachten tot Gunung Mulu is geregeld. Wat we wel konden boeken was het bezoek aan Semonggoh, het orang oetan reservaat.

Tegen het einde van de ochtend werd het gelukkig droog en liet de zon zich weer zien.

Aan het eind van de middag hebben we (een deel van) de stadswandeling gedaan, die in de Insight guide staat.

Met een tambang (klein bootje) zijn we de Sarawak rivier overgestoken. Volgens het boek zouden we hier naar fort Margherita kunnen lopen, dit leek moeilijker dan gedacht. In het begin stonden er nog netjes bordjes, maar ineens was er niets meer te zien. We leken ook steeds verder van de rivier af te raken en zagen wel van een afstand het Astana (de officiële residentie van het staatshoofd van Sarawak).We besloten terug te lopen en probeerden een paar half begroeide zijpaden die we onderweg tegen kwamen. Een van die paden bleek inderdaad bij het fort uit te komen. Het fort zag er naar ons idee niet echt toegankelijk meer uit. Een duidelijk pad er naar toe konden we dan ook niet vinden. Het enige pad dat we konden vinden was half overwoekerd en werd bevolkt door muggen, die erg blij waren met onze komst, zelfs het antimuggenspul leken ze lekker te vinden, we mogen dus snel op zoek naar lokaal middel. Na kort bij het fort te hebben rondgelopen, besloten we terug te gaan en de muggen en ons zweet achter te laten. Bij de kade hebben we ons vochtverlies aangevuld met cola, waarna we met een tambang weer de Sarawak zijn overgestoken. Hierna vervolgden we onze stadtour tot het te donker werd en het tijd werd om iets te gaan eten.

Zaterdag 21 juli

De bevestiging van Gunung Mulu NP is nog steeds niet rond. Op een of andere manier lijkt het niet te lukken. We hebben de hoop een beetje opgegeven en bekijken wat we nu willen doen. In ieder geval blijven we nog 2 nachten extra in Kuching om nog wat meer van de omgeving te zien, waarna we naar Damai beach willen reizen en van daaruit naar Bako NP willen gaan. Vanuit hier is het namelijk ook niet te regelen, het zit al volgeboekt (dagtochten lukt wel maar met overnachten niet zo). Flink balen dus ondanks het mooie weer vandaag.

Om 14.00 uur vertrokken we met een gids, nou ja gids, hij reed ons naar het Semonggoh wildlife centre voor het bezoek aan de orang oetans en weer terug en probeerde ons tijdens het “gidsen” nieuwe tours aan te smeren. Om 3 uur worden de dieren gevoerd, en dan kun je ze makkelijk bekijken.

Bij aankomst was er al een moeder met kleine aan het eten. Geweldig om te zien en af en toe vraag je je af, wie nu naar wie kijkt. Iets voor drieën barstte er een regenbui los en moesten we even schuilen totdat we op pad konden. Na uitgebreide instructies hoe je een aanval van de apen kunt voorkomen en overleven, gingen we op pad. Een klein stukje lopen door de jungle tot een plek waar de apen nog meer gevoerd worden.

Hier was Ritchie, het alfa mannetje, al begonnen aan zijn “fruithapje”, pas nadat hij klaar was, kwamen de andere apen eraan. De eekhoorns hielden zich hier niet aan en pikten tussendoor van alles weg. Om 4 uur was het “aapjes kijken” voorbij om en moesten we weer terug.

Onderweg naar ons hotel leerden we weer iets meer van het verkeer in Maleisië. Voor auto’s geldt bij stoplichten het volgende; groen= doorrijden, oranje=doorrijden en rood=nog even doorrijden. Voor voetgangers geldt; rood= forget it en groen=de dood of de gladiolen.

’s Avonds terug op de kamer kregen we een telefoontje van onze gids dat hij mogelijk voor ons toch nog Gunung Mulu NP kan regelen, we wachten “braaf” af en hopen op niets.

Frans merkte vandaag ook op dat de Ramadan begonnen is, de meeste lokale eettentjes zijn nl. overdag gesloten.

Zondag 22 juli

We hopen vandaag bij een reisbureautje nog wat uitstapjes te regelen, mogelijk toch nog Gunung Mulu, de reisgids is niet meer komen op dagen, en Bako NP, maar het valt weer tegen, want op zondag zijn bijna alle zaken gesloten. Dan maar een dagje relaxen, we bekijken wat andere interessante gebouwen in Kuching en realiseren ons dan dat er een zondagmarkt is, het is een pittige wandeling in de hitte, maar wel zeer de moeite waard.

De vissen die gekocht kunnen worden, liggen op een zeiltje op de grond, dit zou iets zijn voor onze “smaakpolitie”. Na de markt bezoeken we nog een moskee, Monique heeft geen hoofddoek bij zich en blijft buiten, Frans probeert het in zijn korte broek, maar wordt door de beveiliging al snel ‘met zachte dwang’ verwijderd. We lopen nog verder door Kuching op zoek naar een leuk eettentje voor de avond, houden halt bij een zenachtig Japans theehuis waar wij met aandacht een ice tea drinken en houden het dan voor gezien. Tijd om te relaxen in onze executive suite met airco en om het verhaal met foto’s op de site te zetten.